Tango’s vol weemoed en verlangen zetten de toon bij opening Cultureel Seizoen
Het is zondagmiddag, 1 oktober – warm nog – en iedereen stapt in zomerkloffie de Broeker Kerk binnen voor de opening van het Cultureel Seizoen. Even later, als Tango Trajectina op dreef is, bevinden we ons in heel andere sferen.
De Argentijnse tango’s met hier en daar een wals, voeren ons naar de natgeregende straten van Buenos Aires. Fladderende regenjaspanden. Toen roken nog gewoon was, en lekker. Melancholieke herinneringen aan een liefde die je ontglipte.
Tango Trajectina bestaat uit een pianist, contrabassist, accordeonspeler, saxofonist, dirigent, zangeres met warme stem en vier violisten – allen in het stemmige zwart dat past bij de tango. De akoestiek van de kerk leent zich uitstekend voor deze bezetting en dit repertoire. Geconcentreerd en compact spelen ze; nummers duren kort. Elk instrument komt goed en helder tot z’n recht.
Weldadige weemoed
Als we er net goed in zitten en ons hebben laten meevoeren naar momenten van ingehouden smart, zwierig verlangen en vervlogen herinneringen, is het tijd voor de pauze met de tapa’s en wijn van Marieke Kuen en Wouter Jesse.
Al snel daarna zijn we terug in de wereld van de weldadige weemoed, die eindigt met een originele Nederlandstalige tango:
‘ik weet dat mijn lied zal verdwijnen
vandaag is ‘t nieuwe, morgen oud’
Dan klinkt het laatste applaus, maakt het orkest een laatste buiging, legen we de glazen en stappen weer de warmte van de najaarszon in.
Een prachtig, hoogstaand begin van het Cultureel Seizoen in de Broeker Kerk.
Tango Trajectina voert je naar de natgeregende straten van Buenos Aires.
Cultureel programmeur Cornelie Spits serveert in de pauze de tapa’s uit.
De akoestiek van de kerk leent zich uitstekend voor deze bezetting en dit repertoire.
